Na de eerste bekrachtiging door de Heilige Geest - lees Handelingen hoofdstuk 2 - hebben veel gelovigen dezelfde bekrachtigende ervaring gekregen. De kerkgeschiedenis vertelt van moedige mannen en vrouwen die met gelijke krachten als de eerste leerlingen het evangelie met bovennatuurlijke tekenen verkondigden.
De geschiedenis toont helaas aan dat lauwheid en starre institutionalisering van kerken het dynamisch en dikwijls extatisch ontvangen van de heilige, vurige geesteskracht verdrongen. De gelovigen die de kracht van de Geest zochten en ontvingen werden dikwijls als afdwalend - ketters - beschouwd en zelfs vervolgd. De leer van de Roomse Kerk stelde dat de Geest in de Kerk aanwezig is en dat er geen persoonlijke bekrachtigingen nodig zijn. Voor de Reformatorische Kerken was de Geest vooral in het Woord aanwezig en in de 'zuivere' prediking ervan. Het zoeken naar de kracht van de Geest en het verwachten van buitengewone verschijnselen zoals die zich bij die eerste uitstorting voordeden werden als onnodig extremisme en gevaarlijke geestdrijverij beschouwd.
In Amerika zochten rondom de eeuwwisseling van de 19e en 20 eeuw jonge christenen in opleiding naar een ervaring zoals de eerste christenen hadden gekregen. Zij waren ervan overtuigd geworden dat zij - teneinde echt effectief te zijn in het werk van het evangelie - de bekrachtiging van de Heilige Geest nodig hadden. Zij begonnen er vurig en aanhoudend voor te bidden met als resultaat dat de kracht van de Geest op hen viel met dezelfde verschijnselen zoals die zich in Handelingen 2 manifesteerden. Het nieuws erover verspreidde zich over Amerika en de gehele wereld. Predikanten gingen de school bezoeken sommigen met veel kritiek op wat er onder de jonge mensen plaats vond maar zij gingen vernieuwd naar huis terug. Velen stroomden naar de bijeenkomsten die later in Los Angelos in een eenvoudig gebouwtje de 'Azusa Street Mission' ontstonden en ontvingen er ook de bekrachtiging door de Geest en keerden geheel vernieuwd naar hun kerken terug. Het geestesvuur verspreidde zich als een lopend vuur; het kon niet uitblijven: ook in Nederland. In 1907 werden de eerste gelovigen met de Heilige Geest gedoopt en dat is de reden waarom de Pinksterbeweging dit jaar haar honderdjarig bestaan viert.
2007 is dus een jubileumjaar. Maar wat heeft honderd jaar Pinksteren voor Nederland betekent? Wat omvang en invloed betreft is de Pinksterbeweging als kerkelijke stroming in de marge van de Nederlandse samenleving gebleven. De beweging heeft echter met haar blijvende nadruk op de bekrachtiging door de Geest en de daarbij behorende verschijnselen velen tot nieuwe bezinning en oriëntatie op het werk van de Heilige Geest gebracht. Zowel in de rooms katholieke als de reformatorische en evangelische kerken zijn er velen, waaronder ook ambtsdragers, die na vurig gebed en oprechte overgave de Geest met zijn kracht ontvangen hebben. In alle kerken zijn er thans gelovigen die kunnen getuigen van een doop met de Heilige Geest, spreken in tongen, profeteren en zieken de handen opleggen. En zo is er sinds het midden van de vorige eeuw een invloedrijke charismatische stroming in de grote, historische kerken ontstaan. Ofschoon de invloed van de Pinksterbeweging in onze gehele maatschappij dus niet groot is, zijn er veel zegeningen: vernieuwde levens, bekrachtigde bedieningen en wonderbare psychische en lichamelijke genezingen waarvan sommigen de voorpagina's van kranten haalden.
Als de Pinksterbeweging dit jaar haar jubileum viert zal zij dat allereerst met dankbaar jegens de Heer doen die zijn belofte ook in deze tijd vervult. Zij zal echter ook beseffen dat er opnieuw kracht nodig is om de samenleving met het heerlijk evangelie te bereiken. Onderzoek toont aan dat veel kerken leeg lopen en dat aan het geloof in de enige, ware God steeds minder belang wordt gehecht.
Als we op Pinksteren zingen: "Vul ons opnieuw met de kracht van de Geest," zullen we er ook van doordrongen moeten zijn dat als de Geest echt valt ons gewone leven een geheel nieuwe wending en invulling zal krijgen. Zijn we hiervoor gereed als we bidden: "Vul ons opnieuw met uw Geest, Heer."
T. J. de Ruiter, predikant en leraar in de Pinksterbeweging
Reageren? Contacteer: Pastor T. J. de Ruiter