Speciaal voor de jeugd
door T. J. de Ruiter

Vanwege een nieuwe wetgeving, die euthanasie - het woord betekent een 'goede'- of 'zachte dood' - uitgevoerd door een arts onder bepaalde strenge voorwaarden niet meer strafbaar stelt, zijn er ook op scholen discussies over dit onderwerp op gang gekomen. Wordt er bij jullie op school door leraars wel eens gepraat over leven en doodgaan? Wordt er onder klasgenoten, bijv. op het schoolplein, wel eens gepraat over een onderwerp als zelfdoding? Er zijn ook in Nederland meer en meer jongeren in de leeftijd van 12-18 jaar, die het niet meer zagen zitten en een eind aan hun leven maakten - een heel droevige ontwikkeling.

Je hoort het steeds meer, want deze mening wint snel terrein in onze samenleving, dat een mens het recht moet hebben te beslissen over de beëindiging van zijn leven. Voor Christenen is het van groot belang om te weten wat de Bijbel hierover te zeggen heeft. We lezen het verhaal van de rijke dwaas, zoals door Jezus verteld in Lucas 12:13-21 en we letten op vers 15, "Jezus zeide tot hen: Ziet toe, dat gij u wacht voor alle hebzucht, want ook als iemand overvloed heeft, behoort zijn leven niet tot zijn bezit."

Jezus vertelde dat de rijke man zich wilde verzekeren van voldoende voorraad om lang te kunnen genieten van het leven. God lette echter op die man, die zo zelfverzekerd redeneerde en deed alsof hij niet slechts over zijn aardse rijkdommen, maar ook over zijn eigen leven kon beschikken. En God zei: "Gij dwaas, in deze eigen nacht wordt uw ziel van u afgeëist en wat gij gereedgemaakt hebt, voor wie zal het zijn?" We leren uit bovenstaand onderwijs van Jezus dat God als de Gever van het leven, de Bezitter van het leven van elk mens is.

De Bijbel leert dat God ons het leven heeft gegeven en elke dag, die wij leven, is een geschenk van Hem. Lees maar eens Psalm 90:12: "Leer ons zo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen." Deze zin is een gebed tot de God, die het leven heeft gegeven. We moeten onze dagen tellen, dat is: We moeten goed opletten dat we ze zo goed mogelijk benutten. Het betekent niet dat we ze moeten tellen om zelf het aantal ervan te bepalen en er dan een eind aan te maken. We letten ook op Psalm 31:16, waar de psalmist dichtte: "Mijn tijden zijn in uw hand, red mij uit de hand van mijn vijanden en vervolgers." Let erop dat er niet staat, `mijn tijden zijn in mijn eigen hand.' God heeft als Schepper en Gever van het leven ook het recht en de macht het leven van ons op te eisen.

We stellen de vraag: Als de mens geen bezitter van zijn leven is, welke verantwoordelijkheid heeft hij dan?" Het antwoord is: De mens is een rentmeester of beheerder van alles wat hij bezit, inclusief van zijn eigen leven. Een beheerder moet de goederen van zijn baas, de eigenaar, beheren en gebruiken. De Schrift leert ons niet dat het recht van de mens op zijn leven zover gaat, dat hij zelfstandig mag beslissen dit bezit te vernietigen. Er zijn wel voorbeelden in de Schrift van mensen, die God verlieten en zich in uitzichtloze wanhoop of uit wroeging van het leven beroofden; we denken aan koning Saul in het Oude- en aan Judas in het Nieuwe Testament.

Samenvattend stel ik: God is de Bron en de Bezitter van alle leven. Hij heeft het ons ongevraagd gegeven, dat is zijn soevereine beslissing. Te vragen aan Hem, waarom Hij ons het leven gegeven heeft, is een vraag, waarop Hij eenvoudig zou kunnen antwoorden: "Je bent er, dat is mijn wil. Ik geef je alles om het leven zinvol te doen zijn en met een mooi doel, waarop je later voor eeuwig trots kunt zijn en waarvoor je Mij zult eren." De ware zin en het doel van het leven vinden wij alleen door naar Hem te luisteren.

Begrijp je nu een beetje in het licht van dit onderwijs in de Bijbel dat ik, als voorganger, grote moeite heb met die populaire redenering, zoals ook door de minister i.v.m. de euthanasiewetgeving gebruikt, dat "de mens het recht heeft zijn einde te bepalen, indien verder leven zinloos is en in ondraaglijk lijden plaats vindt." Wat de wetgever, de regering, wel zou moeten doen is voldoende geld en middelen ter beschikking stellen dat ongeneeslijk zieken, die alleen maar uitzicht hebben op de dood, demente bejaarden of zwaar gehandicapten, voldoende goede- en waardige verzorging krijgen. Jongemensen, die met het leven tobben en het niet meer zien zitten, zouden een liefdevol en deskundig persoon moeten kunnen vinden, die geduld heeft om naar hen te luisteren en hen er weer bovenop kan helpen. Voor al deze zorg, die naar mijn menig bij goed bestuur en zorg voor de samenleving behoort zou voldoende geld beschikbaar moeten worden gesteld. Er is genoeg geld in ons land, maar de politieke wil moet er voor zijn.

Op het ogenblik denken de meeste politici er echter (nog) anders over. De mogelijkheid voor verdere verruiming van de wet met betrekking tot euthanasie en zelfdoding wordt opengehouden. Toen een minister hierop werd gewezen, werd er schouderophalend gezegd: "Dat zien we dan wel weer." Dit is een houding, die past in de wijze, waarop in deze tijd wetten worden gemaakt, want de wetgever past deze aan de morele veranderingen in de maatschapij aan - een zeer zorgelijke ontwikkeling in onze maatschappij.

Jongelui, let op! Jullie groeien op in een maatschappij, waarin, als er geen opwekking komt, de inzichten met betrekking tot de waarde, de zin en het doel van het menselijk leven zich steeds meer losmaken van die welke de Bijbel ons geeft en die de norm zijn voor ons, Christenen. Daarom deze les, die een aanzet geeft tot bijbelse vorming van jullie denken over het leven en de dood en onze verantwoordelijkheid daarin.

Als je naar aanleiding van dit artikeltje een vraag hebt, blijf er dan niet mee lopen. Praat er met iemand over, bijv. een ouder, je predikant of jeugdleider. Je mag ook mij e-mailen. E-mail... T. J. de Ruiter

Terug naar het begin van deze pagina
Indexpagina van de Jeugdserie
Home van deze site
Home site 'Inspiratie & Inzicht'