Was hij echt opgestaan uit de dood? Sommigen doen de vraag af met een “Volslagen onzin, er staan geen doden op.” Anderen die wat vriendelijker willen zijn zeggen: “Het was de manier van die apostelen om de moed erin te houden, want zo waren die drie-en-een-half jaar met Jezus niet echt vergeefs geweest.” Menig modern theoloog denkt - sommigen durven het best hardop te zeggen - dat Jezus waarschijnlijk niet echt was gestorven maar schijndood moet zijn geweest.

Een nieuw leven na de dood zoals Jezus Christus dat volgens de evangeliën demonstreerde is niet te bevatten en zeker niet wetenschappelijk te verklaren. Hij was na enkele dagen ineens totaal gezond hoewel hij de littekenen van de verwondingen van de kruisiging nog had. Hij verscheen plotseling in een kamer terwijl deuren gesloten waren en verdween ook zonder een spoor achter zich te laten. Hij steeg naar de hemel op, de zwaartekracht hield hem niet tegen.

Paulus sprak in Athene de wijsgeren toe die met  interesse luisterden. Toen hij op het onderwerp van de opstanding van Jezus kwam raakte het geduld van de wijze heren op en begonnen ze te spotten. Handelingen 17:32: “Toen zij nu van een opstanding van de doden hoorden, spotten sommigen, maar anderen zeiden: Wij zullen u hierover nog wel eens horen.” Het geduld van Paulus was blijkbaar ook op want hij vertrok uit Athene en wandelde naar het

 zuidelijker havenstadje Korinte waar de prediking wel vruchtbare grond in harten vond. Dat die harten niet die van wijzen waren maar van eenvoudige havenarbeiders en slaven deed niets ter zake. Paulus verheugde zich in de goede reactie op zijn prediking daar (1 Korintiërs 1:26-28).

 Velen moeten toegeven dat de historische grote groei van het Christendom niet mogelijk zou zijn geweest zonder het fenomeen van de opstanding. Hoe ongelofelijk het ook mag zijn: Jezus moet wel zijn opgestaan anders was er geen Christendom gekomen. Een grondige, eerlijke studie van het Nieuwe Testament en de christelijke literatuur uit de eerste eeuwen wijst ondubbelzinnig in die richting. Deze onontkoombare conclusie heeft zelfs verbitterde atheïsten tot bekering en geloof gebracht. De apostelen gaven het getuigenis van de opstanding met grote kracht (Handelingen 4:33). Die getuigeniskracht trad in werking vanaf het moment dat de Heilige Geest op hen viel. Voor de Pinksterdag hadden zij zich stil gehouden, ondanks het geweldige feit van de opstanding, daarna spraken zij met grote kracht en vrijmoedigheid over Jezus.

Christen hebben de bevoorrechte en mooie verantwoordelijkheid te spreken over de opstanding. De Heilige Geest geeft de gelovige een ontembare energie en een niet in te houden aandrang tot het getuigen over Jezus. We behoeven niet te wachten tot het jaarlijks Pinksterfeest om de kracht tot getuigen te ontvangen. De Heilige Geest is gekomen en een ieder die zich met Hem laat vervullen ontvangt kracht. Ontvang dan de Geest, spreek en getuig met vrijmoedigheid (Handelingen 4:31). Het Paasfeest biedt ons hiervoor een uitstekende gelegenheid.

 T. J. de Ruiter, 3 april 2009