een prediking
van pastor T. J. de Ruiter, november 2008
Lucas 5:12-16 (kernvers: 13): "Jezus stak zijn hand uit, raakte hem aan en zei: “Ik wil het wordt rein!” En meteen verdween zijn huidvraat.”
Ook lezen: Leviticus 14:1-9; vers 7 (NBV) "En met dat bloed moet hij degene die na zijn huidvraat moet worden gereinigd zevenmaal besprenkelen. Daarna verklaart hij hem rein. De levende vogel moet hij vrijlaten in het open veld."
Boodschap in één
zin: Vrij door het bloed uit de levensfontein, Jezus Christus
Inleiding
Met mensen die een verdachte huidziekte kregen werd streng gehandeld in de cultuur van Israël. De wetten van Mozes geven duidelijke richtlijnen hoe er met iemand die een besmettelijke huidziekte had moest worden opgetreden (Leviticus 13 en 14). Zij moesten o.a. in afzondering leven. Ook in de dagen van Jezus werden deze mensen buiten de gemeenschap gehouden.
We zijn allemaal bekend met de oudere bijbelvertalingen die zowel in het Oude- als het Nieuwe Testament over melaatsheid spreken. De oudere vertalingen hebben het Hebreeuwse woord tsara’a en het Griekse woord 'lepra' meestal door 'melaatsheid' vertaald. De vertalers van de NBV hebben hun keuze voor de vertaling op een nieuw woord laten vallen 'huidvraat.' Inderdaad is gebleken dat met het Hebreeuwse en het Griekse woord niet altijd de ziekte melaatsheid of lepra werd bedoeld, maar waarschijnlijk ook andere ziekten zoals o.a. psoriasis, lupus en ringworm. Huidziekten ontsieren het lichaam en men meende toen - niet geheel onterecht - dat deze ziekten allemaal besmettelijk waren. Andere bijbelvertalingen hebben tsara'a vertaald door 'huidziekte' en voor aantastingen in kleding of in een huis is het door 'schimmel' vertaald.
Een korte beschrijving van lepra. Het wordt veroorzaakt door de leprabacil die een voorkeur heeft voor de oppervlakkig gelegen delen van het lichaam zoals de huid, de slijmvliezen van neus, mond en keel. Er ontstaan knobbels met een afwijkende kleur en vlekken. Als de ziekte onbehandeld blijft worden daarna zenuwen aangetast waardoor de huid ongevoelig wordt en leprapatiënten makkelijk verminkt raken omdat verwondingen niet meer opgemerkt worden en dikwijls gaan zweren. Uiteindelijk zijn verminkingen daarvan het gevolg. Het lot van deze mensen was (en is nog steeds) verschrikkelijk. Behalve lichamelijk is er ook het psychisch lijden. Dat was vroeger, zoals in de tijd van Jezus, veel erger dan vandaag. Men werd met de nek aangekeken, veracht en uitgestoten, zelfs door je liefste familie. Je leefde buiten de samenleving en elk contact met mensen was verboden. Volgens de wet van Mozes moest een melaatse altijd op een afstand blijven en 'onrein', 'onrein', roepen.
Wat de man in het evangelie precies had weten we niet maar het was in elk geval een vervelende chronische huidziekte, het kan inderdaad lepra zijn geweest. Denk u met mij eens in hoe zijn leven kan zijn gegaan.
Het levensverhaal van de melaatse
Het leven van deze man verliep misschien geruime tijd zonder vlek of rimpel - niets wees er op dat er een dramatische wijziging op handen was. Maar op zekere dag ontdekte hij witte vlekjes op zijn huid, zij breidden zich uit, veranderden van kleur, er ontstonden bulten en wondjes die gingen zweren. Hij kon ze eerst nog verbergen maar spoedig verschenen zij op andere delen van z'n lichaam - en toen was het snel gebeurd. Zijn vrouw was de eerste om te zeggen: "Man je bent melaats. Vertrek snel voordat de kinderen en ik ook worden besmet." Het nieuws verspreidde zich snel in het dorp en men joeg hem letterlijk zonder enig pardon het dorp uit. Er werd nog wel enige tijd voor hem gezorgd. Zijn eten werd door zijn kinderen buiten het dorp op een vaste plaats neergezet terwijl hij van een afstand toekeek. Het spreken van dichtbij, laat staan het omarmen van zijn kinderen, was er niet meer bij - ze keken naar hem met een blik van ontzetting en afschuw. Hun vader was melaats. Zij kregen veel te verduren. De vriendjes en vriendinnetjes meden hen zelfs. Het gehele gezin werd meegetrokken in psychisch lijden. "Je vader is melaats, hè, misschien ben jij het ook wel blijf maar uit m'n buurt, ik wil niet meer met je spelen." Mensen, ook kinderen, kunnen heel wreed zijn en veel onnodig pijn doen.
Zo sleepte het leven van de melaatse zich voort. Hij wist: Deze ziekte zal mij doden, er is niets tegen te doen, al voorzag de Mozaische wet in een ritueel voor genezing (Leviticus 14). Hij kende niemand die omdat hij genezen was van lepra een reinigingsritueel had ondergaan. In het Oude Testament lees je over twee mensen die van melaatsheid waren genezen: Miriam, de zus van Mozes (Numeri 12:13-15) en Naäman, de Syriër (2 Koningen 5). Neen, geloof in genezing had deze man niet. Hij durfde zelfs geen hoop op genezing te koesteren - wat voor zin had het?
Op zekere dag drongen
er echter berichten tot hem door dat een zekere rabbi, Jezus van Nazaret,
succes had in het genezen van zelfs ernstig zieken en dat ook melaatsen
genezen werden. Dat gaf hem hoop, onverwachte hoop. Hij moest en zou deze
Jezus van Nazaret moeten ontmoeten. Waar was Hij? De berichtenstroom werd
steeds overvloediger en hij ontmoette zelfs mensen die zeiden melaats te
zijn geweest maar nu gezond waren. Waar is die Jezus
van Nazaret? Hem
moet ik ontmoeten. Maar dat was eenvoudiger gezegd dan gedaan want de genezende
prediker had geen vast genezingscentrum maar reisde van plaats naar plaats
en van stad naar stad. Hij had echter geluk want op zekere dag drong het
bericht tot hem door dat Jezus van Nazaret naar zijn dorp op weg was. Dit
was de kans waarop hij had gehoopt. En zo gebeurde het dat hij tegen alle
regels en wetten in naar Jezus toesnelde, voor hem op de voeten viel en
smeekte of hij hem wilde genezen. Wat een emotie moet er gelegen hebben
in de smeekbede van deze gepijnigde mens: "Indien U wilt, kunt U mij reinigen."
Misschien was het even stil nadat hij deze woorden eruit gegooid had maar
die stilte leek hem wel een eeuwigheid .Jezus raakte hem echter aan en
sprak: "Ik wil het, wordt rein."
Let erop dat Jezus iets deed. wat Hij niet had mogen doen: Hij raakte de melaatse aan. Volgens de wetten van Mozes was Jezus nu zelf onrein en het zou hem minstens dag kosten voordat hij door het volgen van het door de wet van Mozes voorgeschreven reinigingsritueel weer aan het gewone leven kon deelnemen. Maar Jezus legde rituelen van het Oude Testament terzijde. Weg met rituelen en beperkende voorschriften als het gaat om het helpen van een medemens in nood. Zijn hart ging uit naar deze man. Er staat in de parallelperikoop in Marcus 1:41 (NBG): "En met barmhartigheid bewogen," (NBV 'Jezus kreeg medelijden'). Het Griekse woord dat vertaald is door barmhartigheid of medelijden is 'splagchinistheis' en betekent dat Jezus zijn hart, zijn innerlijk, zacht en teder liet worden en dat hij de aanblik van deze wanhopige en lijdende mens tot in zijn hart liet afdalen. En vanuit zijn hart stroomde liefde, helpende genezende liefde van God in een stroom van genezende kracht tot die mens. De handoplegging was de lichamelijke uiting van liefde die de melaatse als wonderlijk vertroostend moet ervaren hebben. Een liefdevolle aanraking van een medemens terwijl hij in die conditie was. Niemand had dat gedaan - alleen deze Jezus van Nazaret.
D evangelist Paul Olson vertelt in één van zijn boekjes over een zeer bijzondere ervaring die hij eens in India had. Aan het eind van één van zijn diensten van een evangelisatiecampagne kwam er een gesluierde vrouw voor hem staan die hem vroeg of zijn Jezus ook haar kon genezen. Toen zij haar sluier opende zag hij een gezicht dat afgrijselijk was aangetast door een ernstige, vies aandoende ziekte. Overal op haar huid waren schubben die leken op de schubben van een vis. Ze was uit haar huis gestoten en leefde apart in een schuurtje buiten. Men zou haar ziekte zeker een soort van 'huidvraat' hebben kunnen noemen. Ze kwam met haar nood tot hem. Toen Paul Olson zijn hand voor gebed op haar hoofd wilde leggen zocht hij naar zijn zakdoek omdat hij zijn hand niet bloot op haar hoofd wilde leggen, bang om besmet te worden. Maar de Heer sprak tot hem dat niet te doen en zijn hand gewoon op haar hoofd te plaatsen. Hij moest wel wat overwinnen om dat te doen, maar hij deed het in gehoorzaamheid en kreeg een grote bewogenheid voor haar en bad een hartstochtelijk gebed. Daarna ging de vrouw weg en hij zag haar niet meer in de daarna volgende evangelisatiediensten. Na de laatste samenkomst van die campagne zag hij een knappe Indiase vrouw staan die blijkbaar op haar beurt wachtte om even met hem te spreken. Hij kon zich niet herinneren haar eerder te hebben gezien. "Weet u wie ik ben," zei ze. Toen vertelde ze dat zij die vrouw met de schubbenhuid was voor wie hij had gebeden en dat zij dus nu genezen was. Als een gevolg van deze genezing kwam het Hindoe gezin tot Jezus. Het was een moment van grote ontroering en blijdschap, ook voor Paul Olson.
Jezus: "Ik wil het, word rein."
Terug naar de melaatse
in het evangelie. Toen Jezus het woord had gesproken: "Ik wil het, word
rein," genas hij onmiddellijk, als bij toverslag verdween de melaatsheid
tot de opperste verwondering van de man zelf en de omstanders. Als je zoiets
meemaakt geloof je nauwelijks wat je ziet gebeuren. De man sprong op en
werd uitzinnig van blijdschap. Misschien stonden zijn kinderen er wel bij
en kon hij ze omhelzen. Het was feest, het feest van het leven, van nieuw
leven. Jezus stond erbij - zag ik Hem naar boven kijken met tranen in zijn
ogen. Hoorde ik hem zeggen: "Dank U, Vader, voor uw machtige daden, voor
Uw genezende Geest?" De man dankte Jezus en liep gearmd met zijn kinderen
weg wat een vreugde, mensen.
Ja, de man liep
weg en ik hoorde hem roepen, terwijl hij een sprong maakte: "Ik ben zo
vrij als een vogel in de lucht, Hallelujah!"
De twee vogels in Leviticus 14, typebeeld van Christus en zijn heilswerk in een mens
Zo vrij als een vogel in de lucht. Deze man dacht waarschijnlijk niet aan het reinigingsritueel in Leviticus 14 dat voorschrijft er eerst een andere vogel had moeten sterven voordat de levende vogel werd vrijgelaten. Die vrijgelaten vogel was eerst gedoopt in het bloed van de dode vogel nadat de rein verklaarde persoon zelf met het bloed van de gedode vogel was besprenkeld. De vrijheid van de ene vogel ging ten kostte van de eerste vogel. Leven en vrijheid vanwege de dood van de eerste vogel.
De ware bevrijding voor jou en mij vandaag, geliefde vrienden, kon alleen tot stand komen door het doden van de eerste vogel. Deze vogel had ook vrij rondgevlogen - een mooi diertje, maar het was gevangen en het was geselecteerd om te dienen als reinigingsoffer voor de reiniging van de zieke.
We hebben in de eerste vogel een typebeeld van Jezus Christus. Hij werd geslacht, stierf aan het kruis, als zoen- en reinigingsoffer voor jou en mij, voor een ieder die Hem wil aanvaarden en in Hem geloven.
De Heer liet zich vangen. Hij liet zich arresteren in de hof van Getsemane. Als een lam liet Hij zich slachten. Hij gaf zijn bloed en dat bloed kleurde de grond en het water rood. De levensstroom is gekleurd door zijn bloed.
Jij en ik hebben pas echt deel aan de levensstroom als we door geloof in zijn bloed ons leven voortdurend reinigen. We belijden: "Het bloed van Jezus Christus reinigt ons van alle zonde."
De vloek van de dood verbroken
Er is nog meer betekenis in het ritueel van de twee vogels. De dood van de eerste vogel betekende ook dat de vloek van de dood die boven de zieke gehangen had, verbroken was. Het nieuwe, frisse leven, gesymboliseerd door het levende en frisse water uit een beekje of bron spoelde de vloek door het bloed weg.
Er kunnen mensen zijn, ook hier vanmorgen die de vloek van de dood op hun leven ervaren - men kan dit zelfs zeer letterlijk opvatten, bijv. als er een doodsvloek uitgesproken zou zijn over je. Maar als je deel wilt hebben aan het nieuwe leven, vol van vitaliteit, vrijheid en vreugde, geloof dan met je gehele hart in het verzoenende en bevrijdende offer van de eerste vogel, Jezus Christus. Dan krijg je deel aan het nieuwe leven waar geen vloek meer enige macht over je heeft. Hallelujah. Ken je nog die regel in een lied dat vroeger veel gezongen werd? "Bloedfontein! Zo schoon en rein. Ere zij het bloed van Jezus.. Hallelujah, glorie voor het Lam. Ere zij het bloed van Jezus!"
En die woorden uit een ander lied: "Was mij in het bloed van het Lam en witter dan sneeuw zal ik zijn."
Christus daalde af naar beneden naar onze grond, liet zich vangen en gaf zijn leven en stortte zijn bloed. Geloof het:door zijn bloedstorting is de vloek van de dood verbroken. Ere zij zijn naam.
Slot
Veel mensen willen wel geloven en de zegeningen van het evangelie ontvangen maar zij willen zich niet laten vangen. De eerste vogel moest zich laten vangen. Christus heeft zich laten vangen en zich laten doden. Maar sta er eens stil bij dat jij ook gevangen moet willen worden om in de hand van de reinigende priester te komen en om na gedoopt in het bloed weer losgelaten te worden in een leven van nieuwe vrijheid, zegen en gezondheid. Laat je vangen door de levende Christus en laat dopen in zijn bloed en wees vrij - vrij als een vogel in de lucht! Amen.
~~~~~~
Vragen of aangesproken? Contacteer: Pastor T. J. de Ruiter