Kracht om van Jezus te getugen!(internetpreek 83 DCM)

Maar wanneer de heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen en van mij getuigen in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde.

Handelingen 1:8 (NBV)

Inleiding

We hebben enthousiast prachtige liederen gezongen over de Pinksterkracht en Pinksterervaring. Zoals veel predikers zal ook ik hier in Elim bij deze belevenis van het eerste Pinksteren in Jeruzalem aandacht geven. Op grond van die eerste ervaring kom ik tot een boodschap voor ons hier vandaag. Maar eerst geef ik aandacht aan een belangrijk woord in onze tekst.

Over het Griekse woord 'marturos.'

Het oorspronkelijke Griekse woord dat meestal door getuige wordt vertaald is 'marturos' en duidt op iemand die iets heeft gezien of/en gehoord heeft en daarvan getuigenis aflegt. Een 'marturos' kan zowel voor de rechter een getuigenis moeten afleggen als in het gewone leven. Ons woord martelaar is van 'marturos' afgeleid en heeft de betekenis van iemand die vanwege zijn geloof in en getuigenis over Jezus daarvoor heeft geleden en zelfs werd gedood.

Wat Jezus bedoelde toen Hij zei: "Maar wanneer de heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen."

Sommigen menen nog altijd dat de ervaring die de discipelen op die eerste Pinksterdag kregen hun wedergeboorte was. Zij die deze leer aanhangen geloven dan ook niet in een verschil tussen de wedergeboorte en de Doop of vulling met de Heilige Geest. Maar het verschil tussen die twee ervaringen of zegeningen wordt gelijk duidelijk als je goed let op wat Jezus zei. Hij zei hier, in Handelingen 1:8, dat de Heilige Geest niet in hen kwam en hen, als geestelijk dode mensen, nieuw leven gaf, maar op en over hen kwam en hen kracht zou geven om over Hem te getuigen En kracht om zijn getuigen te zijn hadden ze echt wel nodig!

Kracht hadden ze nodig!

Ik heb me verdiept in de situatie van deze eerste discipelen en kwam tot de slotsom dat zij inderdaad echt wel kracht nodig hadden om als getuigen van Jezus te kunnen optreden. Waarvoor hadden zij in de eerste plaats bijzondere kracht nodig?

Kracht om angst en een gebrek aan vrijmoedigheid te overwinnen

Ze hadden best wel angst om de over naam van Jezus in het openbaar te getuigen – en terecht. Want dat de leiders hen hun woord over Jezus niet in dank zouden afnemen konden zij wel op hun vingers natellen. Jezus had hen er al eerder op gewezen dat zij als zij moesten getuigen over Hem voor koningen en stadhouders, dus voor hooggeplaatste personen met gezag, zij zich niet bezorgd behoefden te maken en geen angst behoefden te hebben voor wat zij zouden moeten zeggen. De Heilige Geest zou hen bijstaan en hen op het kritieke moment ingeven wat zij moesten zeggen (Lukas 12:11,12).

We lezen in het evangelie naar Johannes dat ze uit vrees voor de Joden achter gesloten deuren vergaderden (Johannes 20:19). Jezus was gedood om zijn getuigenis. Wat konden zij verwachten als zijn leerlingen? Ongetwijfeld een zelfde lot of op z'n minst de gevangenis. Jezus was nu naar de hemel terug gegaan en ze waren alleen. Hun leider was vertrokken en zonder Hem konden ze eigenlijk niets beginnen. In het openbaar hun mond opendoen over Jezus was echt nog altijd gevaarlijk.

Jezus had hen echter beloofd dat zij kracht zouden krijgen om over Hem te gaan getuigen. Ze hadden echter geen idee over hoe zij kracht zouden krijgen en wat die kracht precies in en voor hen zou doen.

Wat er op de Pinksterdag en daarna gebeurde toont aan dat de kracht van de Heilige Geest hen die angst inderdaad deed overwonnen. Zonder enige angst verkondigden zij fier en dapper Jezus als Heer en Heiland. Angst voor de mogelijke gevolgen ervan speelde totaal geen rol meer.

We stellen dus vast dat als ze ergens kracht voor nodig hadden dan was het wel om die angst te overwinnen en uit te schakelen.

De Heilige Geest viel op hen en ze ontvingen kracht

Toen de kracht op de Pinksterdag kwam werden ze erdoor overrompeld en overweldigd. Een niet zo goed bekende betekenis van het Griekse werkwoord 'baptizo' (dopen) is 'overweldigd worden.' Overweldigd werden ze inderdaad, ze werden extatisch door wat ze ervoeren. Een enorme vloedgolf van kracht kwam over ze heen. Het is duidelijk in Handelingen dat met name Petrus, die blijkbaar de woordvoerder was op die dag en daarna, een enorme moed en vrijmoedigheid kreeg. Ik lees uit Handelingen 3, waar we over de genezing van de verlamde bij de 'Schone Poort' van het tempelplein lezen en over de toespraak die Petrus tot de verbaasde menigte erna hield. In of bij de tempel over Jezus spreken was zeker zijn van moeilijkheden door de leiders. In zijn toespraak zei Petrus o.a. "Het is deze Jezus, die door u is uitgeleverd en verstoten, ook toen Pilatus bereid was hem vrij te laten. U hebt de Heilige en Rechtvaardige verstoten en geëist dat aan een moordenaar gratie verleend zou worden. Hem die de weg naar het leven wijst hebt u gedood, maar God heeft hem uit de dood doen opstaan, en daarvan getuigen wij." Ik zei al wat ze konden verwachten – terwijl ze de menigte nog toespraken kwamen de priesters en de tempelwacht op hen af en grepen hen en zetten hen vast (Handelingen 4:1-3).

Als gelovigen zijn we geroepen tot het getuigen over Jezus en ons geloof in Hem en hiervoor hebben we ook die kracht van de Geest nodig. Vooral in situaties waarin een zekere dreiging of vijandigheid aanwezig is hebben we kracht nodig om angst en een gebrek aan vrijmoedigheid en andere gevoelens die ons afremmen te overwinnen. Ik ben er zeker van dat ik niet de enige hier ben die soms in zo'n bedreigende situatie is geweest. Vele malen heb ik gebeden om die kracht van de Geest als ik bij mensen was die de naam van Jezus als een stopwoord of een zinloze krachtterm gebruikten. Ik bad eens om wijsheid en kracht en zei toen: "Je gebruikt de naam van iemand van wie ik veel houd en heel goed ken." De misbruikers van de naam van Jezus keken me dan verbaasd aan en zeiden: "Hè, wie is dat dan?' En toen kon ik hen over Jezus vertellen. Soms keek men mij met medelijden aan – ik kon raden wat de persoon dacht. Soms kon ik doorgaan en getuigen over Jezus.

Kracht van de Geest is nodig vandaag, vooral voor onze broeders en zusters die in landen wonen waar vervolging heerst. We lezen ontroerende berichten over de gelovigen die hun mond durven opendoen over hun geloof in Jezus. Zoals laatst in het blad van 'Open Doors'. Arrestaties vinden vandaag nog plaats. Lees het laatste nummer van 'Open deurs' dat o.a. gaat over gelovigen in Iran en je ziet aan welke gevaren ze bloot staan, zowel thuis als op de straat en het werk.

Het spreken in andere talen

De Heer wilde dat de discipelen die dag alle toehoorders konden bereiken met de boodschap en hiervoor liet Hij hen spreken in door hen niet geleerde talen (tongen). Het spreken in een voor de spreker zelf onbekende taal is een zeer bijzondere gave van de Heilige Geest. Zo bijzonder dat velen – waaronder ook theologen – deze gave proberen weg te moffelen met een onjuiste uitleg ervan. En harde critici beweren dat ook dit verhaal verzonnen is en het geen historische waarde voor de kerk heeft.

Eén van de vragen die wel eens over dit verschijnsel van het spreken in onbekende talen wordt gesteld is of dit nu echt nodig was dat er zo'n wonder plaatsvond. Ik wil op deze vraag een antwoord geven.

Er waren veel Joden uit alle delen van het Romeinse Rijk op deze Pinksterdag in Jeruzalem aanwezig om het Loofhuttenfeest te vieren Veel van deze Joden waren ongetwijfeld geboren en opgegroeid in ander deel van het Romeinse Rijk, bijv. Noord Afrika of in West Europa. Zij beheersten het Aramees dat in Israël - en dus ook door de apostelen - werd gesproken niet voldoende of helemaal niet. Wel werd overal in het Romeinse Rijk Grieks gesproken want het was de cultuurtaal van het Rijk Deze Joden die waren samengestroomd bij het huis waar de apostelen waren hadden ongetwijfeld van jongs af de taal geleerd van het land of de streek waar zij woonden en werkten.

Taalgeleerden zijn het erover eens dat hoeveel talen men ook mag kennen, de taal die men van jongs af heeft geleerd mensen altijd het diepst en het meest intiem aanspreekt. Nu hoorde een ieder de apostelen in zijn eigen taal spreken en dat verraste de gehele menigte enorm. En het positieve effect bleek na de preek van Petrus want toen bekeerden zich drieduizend mensen. Er zijn veel andere verslagen over het effect van het getuigen en preken in een niet geleerde, dus voor de spreker zelf, onbekende taal. Ik vertel enkele opzienbarende voorvallen.

Voorvallen waarin getuigend in nieuwe talen werd gesproken

De eenvoudige vrouw in Zuid Wales.

Van een overleden voorganger en schrijver, Ivor Rosser, die ik persoonlijk heb gekend, en wiens boeken over de werking van de Heilige Geest nog altijd in mijn boekenkast staan, is mij het volgende incident bekend. Ik heb het verhaal wel eens eerder verteld maar omdat zo bijzonder is, vertel ik het ook op deze Pinksterdag.

In Wales kwamen vroeger Franse uienverkopers langs de deur met hun heerlijke Franse uitjes die zeer zijn geliefd in Wales. Met hun uien bungelend aan een stok over hun schouder gingen ze van dorp tot dorp en kwamen ze langs de deuren. Zo stond er eens een Franse uienverkoper voor de deur van een gelovige uit een Pinkstergemeente. In zijn gebrekkig Engels prees hij zijn uien aan. De vrouw aan de deur begint plotseling, spontaan, in een voor haar onbekende taal te spreken. De man antwoordt zelfs in zijn eigen taal, het Frans en zo gaat het enkele minuten door. De vrouw blijft hem toespreken. Er wellen tranen in de ogen van de uienverkoper op, hij knielt op de grond en heft zijn ogen naar de hemel. De vrouw begrijpt dat zij hem in zijn eigen taal over Jezus heeft toegesproken en over de nood van zijn ziel. Hij verlaat haar, terwijl zijn gezicht straalde; hij had vrede gevonden bij het kruis.

Evangeliste Maggie Trutter in Zuid Afrika, in 1908.

Over haar is een zeer opmerkelijke gebeurtenis uit 1908 in Zuid Afrika bewaard gebleven. Het was nog kort in de geschiedenis van de huidige Pinksterbeweging, die rond 1900 in Amerika met een krachtige uitstorting van de Geest in De Verenigde Staten onder jonge mensen begon. Vanuit Engeland ging Maggie Trutter, nog en jonge vrouw, door de Geest bekrachtigd, naar Afrika als zendeling. Er was een serie samenkomsten belegd in Doornfontein. Een zaal met 500 zitplaatsen was avond aan avond gevuld. Velen kwamen tot bekering. Mensen werden bevrijd van verslavingen, zoals die aan alcohol. Er waren veel bekeringen tot het geloof. Er kwam echter van veel kanten ook tegenstand. Op één avond ging Maggie tot de volle zaal spreken. Zij zag echter veel spotters zitten en kreeg de schrik goed te pakken. Zij nam in een nevenruimte even tijd voor gebed. Na tien minuten kwam zij terug en begon met haar boodschap in het Engels, haar moedertaal. Even later ging zij echter spontaan over in zuiver Afrikaans en na verloop van tijd kwam zij weer terug in het Engels. Terwijl zij in het Afrikaans sprak, bemerkte men aan de gezichten van de Afrikaanse toehoorders, dat zij iets ongewoons hoorden. De mensen waren bewogen en in tranen. De zendeling, die deze gebeurtenissen meemaakte vertelde, dat hij de beste sprekers ter wereld had beluisterd, maar nooit een boodschap als deze had gehoord! De aangrijpende prediking over de gebedsstrijd van de Here Jezus in Getsemane, met aansluitend de uitnodiging om Jezus aan te nemen was eenvoudig onweerstaanbaar. Van een gehele familie, die gekomen was om zich vermaken, nam elk lid Christus aan. Later werd vernomen, dat de oproep van Maggie Truter, die maar heel weinig Afrikaans kende, zelfs door inboorlingen uit de Kaapkolonie achter in de zaal in hun eigen taal te verstaan was geweest. Van die taal kende de zendelinge geen woord. Er vonden grote wonderen plaats: blinden werden ziende, lammen ging lopen en ernstige zieken werden genezen. Uit deze opwekking ontstond een groot Pinksterwerk, dat in 1910 georganiseerd werd in een landelijk kerkverband "Apostolic Faith Mission."

Studenten in China.

Zr. Elisabeth Hoekendijk - la Rivière vertelt in haar boek 'De Negen Gaven des Geestes' het volgende voorval.

In het blad "De Chinese Christen vandaag, ' was het volgende getuigenis te lezen. Een aantal jonge christenen van een middelbare school in Shanghai ging het binnenland in om een stammenvolk over Jezus te vertellen. Zij kwamen in een dorp aan en begonnen in korte, gebroken zinnetjes, die ze van het dialect hadden geleerd met de mensen te spreken. Zij werden echter gewantrouwd, opgepakt en buiten het dorp gebracht bij enkele dikke bomen. Er werden touwen met lussen aan de takken vast gemaakt. De bedoeling was duidelijk ze zouden worden opgehangen. Terwijl de touwlussen al om hun hoofden waren gelegd probeerde één van de studenten nog met de boze dorpelingen te praten. Hij vroeg of zij nog mochten bidden; dat mocht. Met de strop om hun hals gingen zij in gebed. Eén van hen begon in nieuwe tongen te bidden. Tijdens dit in tongen spreken, werden de dorpelingen zichtbaar ontroerd. Hij sprak namelijk vloeiend in het dialect van juist dit dorp over de liefde van God, de wonderbare werken van Jezus en hun voornemen deze dorpelingen de boodschap van Jezus te vertellen. Het resultaat was dat de stroppen werden losgemaakt, men met elkaar naar het dorp terugging en er ter ere van deze bezoekers een feestmaal aanrichtte, dat gevolgd werd door een echte evangelisatie bijeenkomst. Het overgrote deel van het dorp werd bekeerd tot geloof in Jezus.

Zoiets kan geen mens bewerken of organiseren. Dit kan alleen de Heilige Geest die werkt door een mens die zich volledig aan Hem overgeeft. Het is waar, wat we zingen: "Want de Geest spreekt alle talen en doet ons elkaar verstaan."

Slot

Ook al ben je gedoopt met de Heilige Geest dan kan er toch telkens weer een nieuwe bekrachtiging nodig zijn, want niets blijft automatisch op hetzelfde niveau. We lezen dan ook dat Paulus in de brief aan de Efeziërs, hoofdstuk 5:18 schreef" Maar laat de Geest u vervullen." Ik wijs er in de eerste plaats op er in het Grieks de voortdurende tijd van het werkwoord vullen werd gebruikt. Dus er staat letterlijk: "Blijf vervuld met de Heilige Geest." De gelovigen in de gemeente waren ongetwijfeld allemaal gedoopt en met de Geest, maar moesten erop letten dat zij vol zouden blijven.

Paulus riep ook zijn leerling Timoteüs op – die was al een leider in een gemeente – om zich voor het getuigenis van Jezus niet te schamen (2 Timoteüs 1:8). Denk eraan dat de maatschappij van die tijd zeer vijandig stond t.o.v. het evangelie en de gemeente en Paulus kende Timoteüs blijkbaar als een enigszins timide jongeman (2 Timoteüs 1:6-8).

Ik roep je op: laat de Geest maar werken door jou heen zoals Hij wil. Laat het vuur van de Geest maar branden en je vullen met zijn kracht.

~~~~~~~

Vragen of aangesproken? Contacteer: Pastor T. J. de Ruiter

Voor de ondersteuning en instandhouding van de bediening van Teun & Tessa de Ruiter kunt u een bijdrage storten op rekening 44.71.11.973 ten name van Stichting Support Christian Ministries. Vermeld: voor T. J. en T. de Ruiter.