Hoofdstuk
14, uitleg en commentaar
(over
het spreken in nieuwe tongen en het profeteren)
Vers 1. Inleidend: streef naar de gaven van de Geest
Vers 1: "Jaag de liefde na en streef naar de gaven van de Geest, vooral naar die van de profetie." Het Griekse werkwoord vertaald door 'streven' betekent een sterk verlangen hebben naar iets. Aan het streven naar geestelijke gaven ligt het verlangen om dienstbaar te zijn ten grondslag.
Vijf adviezen voor het ontdekken en leren gebruiken van geestelijke gaven
1. Laat u
informeren en onderrichten over de gaven
en talenten, die in het werk van de Heer nodig zijn.
2. Open uw hart voor God en vraag Hem om
geestelijke
gaven. Erken in alle nederigheid de
soevereiniteit van de Heilige
Geest. Hij deelt gaven uit aan de leden van de gemeente zoals Hij het
wil.
3. Leer de werkingen van de Heilige Geest in
uw binnenste te herkennen. Let op de ingevingen
en gedachten die u
ontvangt
in momenten van aanbidding, stille tijd en in de samenkomsten.
4. Als u een gave hebt ontvangen, bijv. de gave
van profetie of het spreken in nieuwe talen, probeer dan
de u gegeven gave te gaan
gebruiken. As er een (profetisch) woord in uw gedachten komt
zult u op een bepaald moment
hetmoeten uitspreken. U kunt anderen ook (in stilte) voor u
laten bidden; lees wat Paulus
vroeg in Efeziërs 6:19,20. Het is goed om met een ervaren gelovige
samen te werken, zoals een
voorganger, oudste of lid van het bedieningsteam. Werk met de
bedieningen, die in de
gemeente
functioneren (zie o.a. 2 Timoteüs 1:6,7).
5. Hecht belang aan het oordeel en de adviezen
van anderen en wees er niet bang voor. In een gezonde
geestelijke gemeenschap zal
uw plaats en functie worden bevestigd; anderen voelen aan dat u op
uw plaats bent.
Vers 2-13. In de gemeente behoort het spreken in tongen te worden vertolkt
In de gemeentebijeenkomst verdient het profeteren de voorkeur boven het spreken in andere tongen - een onbekende taal. De redenen zijn duidelijk: a. Niemand verstaat de tongentaal en b. de spreker sticht alleen zichzelf en de anderen dus niet. Als we samen komen gaat het erom dat de gemeente gesticht wordt (vers 12).
Vers 5. Spreken in tongen heeft wel een zegen voor allen als er ook uitleg van het gesprokene is. De verantwoordelijkheid voor de uitleg ligt allereerst bij de spreker in tongen zelf - zie ook vers 13, de spreker met om de uitleg bidden - maar de uitleg kan ook door een ander worden gegeven want sommigen hebben de bijzondere geestelijke gave van het vertolken van een tongentaal (1 Korintiërs 11:10).
Vers 6- 12. Toelichting bij het onderwijs dat vertolking van tongen in de bijeenkomst belangrijk is. Om het onderwijs kracht bij te zetten past Paulus het op zichzelf toe en neemt als voorbeeld de verschillende klanken van instrumenten (vers 6-11). Men moet proberen de gemeenteleden in de bijeenkomst op te bouwen met verstaanbare en begrijpelijke onderwijzingen en vermaningen.
Vers 14-25. Meer onderwijs over de betekenis en het nut van het spreken in tongen
Vers 14. Bij het spreken in tongen is de geest actief maar het verstand niet, dat heeft niets aan het spreken, want het verstaat het niet.
Vers 15-19. Paulus doet dus beide: zowel bidden en lofzingen in nieuwe (onbekende) talen en bidden en lofzingen met zijn verstand. En hij is er dankbaar voor dat hij heel veel in tongen spreekt in het privé - meer dan anderen in de gemeenten. Maar in de gemeentebijeenkomst spreekt hij liever verstaanbaar want daar gaat het om de anderen ook te zegenen. Het mag ons nooit te doen zijn om een soort van 'geestelijke kick' door het spreken in nieuwe tongen te krijgen. In elk geval daarom ging het Paulus zeker niet. Neen, in de bijeenkomst zoeken we een zegen te zijn voor de ander. "Heer, zegen mijn broeder en zuster en gebruik mij hiervoor."
Paulus maakt een duidelijk onderscheid tussen het 'door het verstand te begrijpen zingen' en het zingen, waarbij het verstand onvruchtbaar of inactief blijft. In Efeziërs 4:19 en Kolossenzen 3:16 gebruikt hij een andere uitdrukking: "Wordt vervuld met de Geest, en spreekt onder elkander in psalmen, lofzangen en geestelijke liederen, Voor 'geestelijke liederen' staat er in het Grieks 'ôdais pneumatikais.' Over de betekenis van 'geestelijke liederen' zijn uitleggers het niet eens. Worden met 'geestelijke liederen' gezangen bedoeld waarvan zowel de tekst als de melodie door bijzondere inspiratie van de Geest ontvangen zijn, of is het spontane 'zingen in tongen' bedoeld?
Vers 26-33. Het omgaan met en het beoordelen van het profeteren
Vers 26-28. Paulus schreef aan een jonge gemeente die nog niet veel leden had. In een kleine gemeente of in een kringbijeenkomst zou in beginsel iedereen een bijdrage kunnen leveren, blijkbaar was dit nog mogelijk in de gemeente in de stad Korinte. Als de gemeente groot wordt stuit dit op praktische moeilijkheden. Paulus kon dus nog aan deze gemeente schrijven: "Een ieder heeft iets." Hij adviseert dat er ten hoogste twee of drie uitingen in tongentaal worden gegeven want er moet ook gelegenheid tot uitleg zijn. Er moet niet door elkaar gepraat worden maar men moet wachten tot de ander gereed is, "ieder op zijn beurt" (vers 27). Is er geen uitlegger dan kan men beter verder zwijgen of alleen voor zichzelf tot God spreken (vers 28). De betekenis van dit laatste advies is duidelijk: spreken in zichzelf of heel zachtjes.
Vers 29. “Wat de profeten betreft, twee of drie mogen het woord voeren, en de anderen moeten het beoordelen.” Een profeet leeft in een spanningsveld: a. afhankelijk zijn van de Geest voor inspiratie. b. De inspiratie herkennen als van de Geest en c. Zelf verantwoordelijk blijven voor wat hij spreekt. Deze verantwoordelijkheid moet men als profeet aandurven. Een profeet moet dan ook iemand met een evenwichtige, bezadigde en krachtige mentaliteit zijn en een zo'n gedegen mogelijke geestelijke ervaring hebben. De profeet dient ook een goede kennis van het Woord van God te hebben zodat hij zelf reeds voldoende kan onderscheiden of de inspiratie voldoet aan de opgeschreven instructies en vermaningen die God eerder gegeven heeft. De inspiratie voor profetie kan zich aandienen in de vorm van een beeld, een gezicht met of zonder uitleg, of als een duidelijke stem, of zachter als een krachtige gedachte, die wordt ingegeven. Nogmaals: de profeet is zelf de eerste verantwoordelijke om te beoordelen of er sprake is van de werkzaamheid van Gods Geest.
Enkele voorbeelden van hoe inspiratie tot profeten in het Oude Testament kwam. In 1 Kronieken 25:1 zien we dat de profeten in de tempel onder begeleiding van muziek profeteerden. In 2 Koningen 3:15 lezen we dat Elisa een citerspeler liet halen om de profetische inspiratie te kunnen ontvangen. De bedoeling hiervan was de eigen geest te conditioneren en af te stemmen op de Geest van God. Soms kan het voor een profeet nodig zijn stilte te ervaren en soms kan muziek juist hem voor de goddelijke inspiratie conditioneren. Een sfeer van aanbidding en lofprijs is ook een sfeer, waarin men de stem van God kan beluisteren.
Vers 30-33. Een openbaring van God krijgt voorrang. Met een openbaring wordt niet slechts een ingegeven woord bedoeld waarvan nog moet worden vastgesteld of al dan niet van de Heer is, maar een levendige, visuele onthulling door de Geest. De zittende gelovige mag dan vragen of hij mag vertellen en doorgeven wat hij ziet en hoort. Als dit plaatsvindt wordt aan de spreker gevraagd om even te zwijgen. Bovendien wijst de apostel erop dat de profeet de macht over zijn geest behoudt. Iemand die echter een openbaring krijgt kan in een staat van geestvervoering (trance) komen en daardoor kan hij zich onvoldoende bewust zijn van wat er om hem heen gebeurt. Alle activiteiten in de samenkomst dienen ordelijk en in vrede plaats te vinden (vers 33).
Beoordeling van profetieën in de gemeente
Als u profeteert beoordeel dan eerst zelf of u een rein kanaal voor de Geest van God bent. Vraag uzelf af: "Wandel ik in oprechtheid met m'n medemensen en God? Leid ik een krachtig gebedsleven? Is mijn hart zuiver, vol van de liefde van Jezus. vrij van afgunst, wrok of haat?" Indien dit het geval is kunnen profetische gaven worden misbruikt.
Profetische uitingen zullen in de gemeente door anderen beoordeeld en getoetst dienen te worden op hun betrouwbaarheid z(1 Korintiërs 14:29). Het is niet schriftuurlijk om zonder toetsing aan de Bijbel en aan feiten absolute betrouwbaarheid of zelfs onfeilbaarheid voor een profetische uiting op te eisen. Dit geldt ook voor de uiting in tongen en de vertolking ervan. Profeten die zich beledigd voelen als men hun uiting niet onmiddellijk als geloofwaardig beschouwt zijn onvolwassen in Christus, gedragen zich vleselijk en dienen vermaand te worden (Deuteronomium 13:1-5; 18:20-22).
Vers 34-40. In de gemeente behoort alles in orde gebeuren
Vers 34, 35. Deze verzen zijn lang gebruikt als schriftuurlijke basis tegen het onderwijzen en prediken in de gemeente door een vrouw. Vrouwen mochten geen predikant of ouderling worden en in sommige kerken is dat nog steeds zo. Maar een beter inzicht in de cultuur van die tijd en de betekenis van woorden werpt een nieuw licht op de betekenis van hetgeen Paulus in zijn brieven schreef.
We zijn er vrijwel zeker van dat het 'zwijgen van de vrouwen' op de orde verstorende gewoonte slaat van getrouwde vrouwen in de gemeentebijeenkomsten tekst en uitleg te vragen aan haar mannen over wat er in de prediking of in het onderwijs werd gezegd. Als men hierbij bedenkt dat het waarschijnlijk gebruikelijk was dat vrouwen en mannen gescheiden zaten kan het storende effect van dit spreken beter worden begrepen: "Het staat lelijk voor een vrouw te spreken in de gemeente." Paulus weet beter dan de Korintiërs dat God in de bijeenkomsten van zijn heiligen orde en vrede wenst.
Ook het onderwijs van Paulus in 1 Timoteüs 2:11-15 moet in het licht van de betere kennis van de Griekse cultuur en taal anders worden verstaan dan in sommige kerkelijke bewegingen wordt uitgelegd. Er was een lering in de cultus van de godin Artemis (Diana) die stelde dat de vrouw de bron van en gezagsdrager boven de man is en dus belangrijker dan hij. Deze leer had veel vrouwen in de gemeenten geïnfiltreerd (meegenomen vanuit de heidense cultuur waarin zij waren opgegroeid). Paulus stelt eigenlijk vast dat vrouwen deze leer niet mogen onderwijzen in de gemeenten. Wil je meer informatie, vraag dan mijn lezing 'De vrouw mag toch verkondigen en onderwijzen,' aan.
Vers 36-40. Paulus maakt zich sterk als apostel. Bedenk dat er in deze gemeente verschillend en kritisch over hem als apostel werd gedacht (zie o.a. 2 Korintiërs 10:10-18). De leiding van de gemeente dient met iemand die deze voorschriften niet opvolgt geen rekening te houden (vers 38). Dit wil zeggen dat zijn stem niet meer meetelt en dat hij zeker niet mag mee beslissen in de zaken van de gemeente.
De slotverzen van dit deel van de brief bevatten een krachtige samenvatting. Men mag ondanks alle valstrikken en zwakheden toch blijven streven naar de gave van het profeteren en het spreken in tongen. Paulus herhaalt echter zijn oproep in vers 33 gedaan, alles op gepaste wijze en in goede orde te laten gebeuren.
Samenvatting van de hoofdpunten van het onderwijs in dit hoofdstuk
Beoefen het spreken in nieuwe tongen in de privé gebedstijd (Paulus deed het veel)
In de gemeente behoort er ruimte zijn voor het profeteren en het spreken in tongen. Maar voorop dient te staan dat men samenkomt om voor elkaar een zegen te zijn.. Laat er dus vertolking van het spreken in tongen zijn dan kunnen allen erdoor opgebouwd worden.
Profetische boodschappen moeten (indien nodig) beoordeeld worden.
Er dient orde in de bijeenkomsten te zijn.
Discussievragen
1. Denkt u
dat het spreken in nieuwe tongen
in privé gebed belangrijk is voor geestelijke
opbouw?
2. Bent u het eens
met de bewering dat het spreken
in nieuwe tongen het 'geheime
wapen' van de christen is
omdat de boze geesten dit spreken niet zouden kunnen verstaan?
3. Is het spreken
in nieuwe tongen en het profeteren
in de gemeente in deze tijd belangrijk
voor de opbouw ervan en hoe
stelt u zich dat dan voor in de praktijk van de wekelijkse
bijeenkomsten?
4 Kunt u aan
redenen denken waarom het in de tijd
voor vrij gebed en aanbidding dikwijls
zo stil blijft in de
gemeentebijeenkomst?
5. Zou u zich zelf willen inzetten om actiever te zijn in de bijeenkomsten?
december 2007
De gehele studie
in de eerste brief aan de Korintiërs
beslaat ruim 100 pagina's (A4 formaat) en kan ook per e-mail worden
ontvangen.
Informatie over
bestelling:
Pastor
T. J. de Ruiter