door T. J. de
Ruiter, Pastor en leraar in de Pinksterbeweging
Voorwoord
Deze studies in de eerste brief aan de gemeente te Korinte zijn ontworpen met een tweeledig doel voor ogen. De jonge Christen laten kennismaken met fundamentele geloofswaarheden en gedragsprincipes door middel van het onderwijs in deze brief en de Christen, die reeds langer op de weg is, stof aan te bieden, die stimuleert tot nadenken en diepere bezinning over actuele vraagstukken en mogelijkheden in het gemeentelijk leven. De brieven aan de gemeente te Korinte zijn voor zulk onderwijs uitermate geschikt omdat deze gemeente in een gevarieerde en verdorven maatschappij ontstond en zich daarin moest zien te handhaven als lichtbaken van een betere samenleving, gevormd naar het voorbeeld van Jezus Christus. De gemeente moest allerlei praktische problemen trachten te overwinnen en tevens te groeien in kennis en effectiviteit. Paulus moest een aantal actueel praktische problemen aanpakken en hij geeft behalve allerlei aanwijzingen en vermaningen, ook onderwijs in fundamenteel geestelijke waarheden.
De studies werden over een periode van drie jaar - september ‘94 - juni ‘97 - in de Pinkstergemeente Elim te Hilversum gegeven en zij worden, bij deze, aan een wijder publiek aangeboden.
Leusden, september
1994, herzien augustus 2004
T. J. de Ruiter
Inleiding
De stad Korinte
Achtergrondinformatie helpt ons dikwijls de boodschap van een brief beter te verstaan in haar oorspronkelijke waarde. Ook enige kennis van de ligging, de mogelijkheden, het zedelijk en het geestelijk klimaat dragen bij tot een gemakkelijker verstaan van deze brieven. U begrijpt ook beter wat het inhield Christen te worden en te blijven in die samenleving.
Korinte was een haven en handelsstad, gelegen op de landengte tussen Noord en Zuid Griekenland. In de tijd van het Nieuwe Testament was het de hoofdstad van de Romeinse provincie Achaje. De stad werd omstreeks 146 v. Chr. door de Romeinen verwoest en in 45 v. Chr. herbouwd in opdracht van Julius Caesar en door hem tot welvaart gebracht.
De toenmalige bevolking bestond hoofdzakelijk uit vrijgelaten slaven, waarvan de meeste uit Rome afkomstig waren. Daarbij voegden zich veteranen en kooplieden uit heel de wereld, waaronder Grieken en Joden. Er waren veel godsdiensten vertegenwoordigd onder deze bontgeschakeerde bevolking, waaronder de verering van de mysterieuze afgoden, Iris en Serapis, vruchtbaarheidsgodinnen, afkomstig uit Egypte. Ook waren er de Griekse vruchtbaarheidsgodinnen o.a. Artemis en Aphrodite. Dergelijke godsdiensten werden gekenmerkt door gewijde ontucht. In Korinte waren wel 1000 priesteressen verbonden aan de dienst van Aphrodite, die in huisjes met voorliggende rozentuintjes woonden, waar zij de vreemdelingen ontvingen. Het was dus een stad van zedeloosheid en uitwassen. Het zedelijk peil in de stad was zo laag, dat 'Korintianiseren' een staande uitdrukking was voor demoraliseren (verwildering van de goede zeden). In 1858 werd de oude stad vernield door een aardbeving en op circa 5 km afstand van de verwoeste stad is het huidige Korinte gebouwd.
Korinte was een rijke stad. Deze rijkdom kwam door zijn uitstekende ligging voor de handel. In de oudheid was deze stad al een belangrijke handelsplaats. De Foeniciërs maakte Korinte al tot het middelpunt van hun textielnijverheid door o.a. de purperrode murexschelpen in Tyrus.
Er waren twee havens vlakbij de stad, gescheiden door de landengte van 6,4 km (Istmus). Eén haven aan de Ionische Zee en de andere aan de Egeïsche Zee. Er was een verbindingsroute tussen de beide havens, waarover de ladingen van schepen en soms de schepen zelf - over rollen - werden getransporteerd. De oostelijke haven heette Kenchreae en de westelijke Lechaion. De handel tussen Azië en het Westen, Italië, Spanje en Sicilië, verliep veelal via Korinte. Veel Syrische en Egyptische schepen deden Korinte aan. De landengte van Korinte werd wel 'De Zeebrug' genoemd.
Er was sprake van veel transitohandel in Korinte. Srabo, een Grieks geograaf en geschiedschrijver, die leefde omstreeks 64 v. Chr. moet gezegd hebben: Korinte is voorspoedig vanwege zijn handel, sinds het op de landengte gesitueerd is en beschikt over twee havens, waarvan de ene rechtstreeks naar Azië leidt en de andere naar Italië, zodat comfortabel handel bedreven kon worden tussen twee landen die zover van elkaar liggen.
Het zal u inmiddels wel duidelijk geworden zijn, dat de ligging van deze stad een zeer grote rol speelde in het ontstaan van het geestelijk en cultureel klimaat. Omdat Korinte een grote handelsstad was waren er veel soorten mensen met zeer uiteenlopende achtergronden en van verschillende volkeren. In de kerk van Korinte waren b.v. Romeinen als Gajus, Fortunatus, Tertius en Quartus; Grieken als Erastos; Joden als Crispus en er waren ook vele mensen uit het nabije Oosten om in deze stad hun kost te verdienen.
Korinte bezat werkplaatsen voor nijverheid, schone kunsten werden er beoefend en er waren rederijkerskamers en scholen voor filosofen. De vervreemding, die kenmerkend is van het stadsleven zal ook daar een belangrijke rol gespeeld hebben. De eenzaamheid in een stad is waarschijnlijk ook een belangrijk punt geweest in de aanvaarding van het Christendom. Toch kunnen we zeer beslist stellen dat de gemeente in Korinte een bloeiende Christengemeente was.
Aanvullende informatie
De oude verwoeste stad is onder leiding van de American School of classical Studies van Athene opgegraven. Men vond o.a. de rechtshal waar Paulus terecht stond, Handelingen 18:12, de vleeshal, 1 Korintiërs 10:25, en een steen waarop in oude Griekse letters stond: 'Synagoge van de Hebreeërs', vermoedelijk de bovendorpel van de toegang van een synagoge, waarin Paulus gepredikt had.
Het ontstaan van de gemeente
De Christengemeente was ontstaan door de prediking van Paulus, tijdens zijn tweede zendingsreis, ongeveer 50 n. Chr. Hij bleef ongeveer anderhalf jaar in Korinte en was in die periode werkzaam in de weverij van Aquila en Priscilla, zie Handelingen 18:3-11. Ook in Korinte predikte Paulus volgens het principe: Eerst de Jood en dan de Griek. Hij begaf zich naar Joodse synagoge en predikte daar het evangelie van Jezus Christus. Spoedig daarna kwamen er bekeerlingen, dit in tegenstelling tot Athene, dat hij voor Korinte aandeed, waar slechts enkelen tot geloof kwamen. Zie Handelingen 17:34. Toen Paulus uit Korinte vertrok ging hij naar Efeze; zie Handelingen 18:19.
De gemeente in Korinte bestond uit enkele bekeerde Joden en een grote menigte slaven en armen. We mogen aannemen dat de meeste mensen in deze gemeente armlastig waren en een geringe maatschappelijke positie bezaten; zie 1 Korintiërs 1:26.
Opmerkelijk is het veel geconstateerde feit, dat arme mensen meestal vrijer en toegankelijker zijn voor de boodschap van het evangelie, dan die welke hoger op de maatschappelijke ladder staan. De reeds gevormde gemeente in Korinte bleef ook niet vrij van negatieve beïnvloeding van buitenaf. Het wilde stadsleven, de zedeloosheid, de hoererij e.d. drongen helaas ook de gemeente binnen; zie 1 Korintiërs 5.
Heeft Paulus nog meer brieven aan Korinte geschreven?
Volgens 1 Korintiërs 5:9-11 had Paulus reeds eerder een brief geschreven. In die brief vermaande hij wegens ontucht. Sommigen menen dat 2 Korintiërs 6:14 en 7:1 stukjes uit deze brief zijn. Naar aanleiding van de eerste brief zouden Stephanas, Fortunatus en Achaikus, zie 1 Korintiërs 16 en 17, verschillende vragen van de gemeente aan Paulus hebben overgebracht, waarop de apostel in de eerste brief (dus eigenlijk de tweede) heeft geantwoord. Er waren ook huisgenoten van Chlöe gekomen, die Paulus hadden bericht over de verdeeldheid in de gemeente. Er ontstond ook een crisis in de gemeente, blijkbaar mede door het optreden van Joodse Christenen; zie 2 Korintiërs 11:5-22.
Vanuit Efeze, zie 2 Korintiërs 2:2; 12:14 en 13:1-3, brengt Paulus een bezoek aan Korinte, dat maar weinig resultaat heeft. Hierna schrijft Paulus dan een derde brief, de z.g. tranenbrief; zie 2 Korintiërs 2:4 en 7:8.
Sommigen denken, dat een gedeelte van deze derde brief terug te vinden is in de hoofdstukken 10 t/m 13 van de tweede brief aan Korinte, waarin Paulus de Korintiërs gebrek aan geloof verwijt en zijn apostelschap verdedigt.
Waarschijnlijk heeft Titus die brief overhandigd, waarna hij Paulus ontmoet in Macedonië en de apostel vertelt, dat de gemeente zich de brief heeft aangetrokken (2 Korintiërs 7:5-8). Vanuit Macedonië schrijft Paulus, ca. 56 n. Chr., zijn vierde, de ons bekende tweede brief. De eerste drie brieven zijn vanuit Efeze geschreven, waarvan de eerste ca. 54 n. Chr.
Onderwerpen in de brieven aan de gemeente te Korinte
- Goddelijke
Wijsheid 1 Korintiërs
1 en 2
- Verdeeldheid 1
Korintiërs
1 en 3
- Christelijke nederigheid 1
Korintiërs
4
- Ontoelaatbare zedeloosheid 1
Korintiërs
5
- Recht zoeken bij ongelovigen 1
Korintiërs
6
- Seksualiteit en huwelijk 1
Korintiërs
7
- Eten van aan de afgoden gewijd vlees 1
Korintiërs
8
- Rechten van een apostelen 1
Korintiërs
9
- Het Heilig Avondmaal 1
Korintiërs
10 en 11
- Gaven van de Geest 1
Korintiërs
12 en 14
- Liefde 1
Korintiërs
13
- De lichamelijke opstanding 1
Korintiërs
15
- Verdediging van zijn eigen apostelschap 2
Korintiërs
4,5,6
- Bediening van het Nieuwe Verbond 2
Korintiërs
3
- Blijdschap na droefheid 2
Korintiërs
7
- Offervaardigheid en collecte 2
Korintiërs
8 en 9
- Dwaalleraars tegenover apostelschap 2
Korintiërs
10 en 13
einde van les 1
De gehele studie
in de eerste brief aan de Korintiërs
beslaat ruim 100 pagina's (A4 formaat) en kan ook per e-mail worden
ontvangen.
Informatie over
bestelling: Pastor
T. J. de Ruiter